فرایند آپوپتوز یا مرگ برنامهریزی شده سلول به عنوان روشی حفاظت شده، تحت کنترل ژنهاست که به منظور حذف سلولهای ناخواسته یا غیرضروری در موجودات زنده به کار میرود و در بسیاری از مکانیسمهای سیستم ایمنی یا بیماریها مداخله میکند. اصلیترین تفاوت این مسیر با نکروز سلولی به عنوان مسیر اصلی حذف سلولهای ناخواسته، در عدم ایجاد التهاب و اثر محدود به سلولهای هدف است. آپوپتوز در فرایندهای مهم زیست شناختی مانند تکامل طبیعی، هومئوستاز بافتی، حذف سلولهای تخریب شده یا آلوده به ویروس و حذف سلولهای ایمنی فعال شده علیه آنتی ژنهای خودی نقش بسیار حیاتی را بر عهده دارد. این فرایند در تنظیم میزان رشد، تکثیر سلولها، تکامل و سلامت بدن بسیار مهم بوده و بروز بسیاری از بیماریهای اتوایمیون، سرطانها و عفونتهای ویروسی نتیجه عملکرد ضعیف یا مهار شدن پدیده مرگ برنامهریزی شده سلولی است. بنابراین هدف اصلی مطالعههای آپوپتوزی، تمرکز بر روی شناخت اجزای مولکولی و مکانیسمهای تنظیمی به خصوص خانواده Bcl-2 و خانواده IAP به عنوان مهمترین گروههای تنظیمی است و این اطلاعات کمک میکند تا با به کارگیری عوامل درمانی که این فرایند را متأثر میکنند، درمان بیماریهای تخریب عصبی و بیماریهای تکثیری نظیر سرطان دور از ذهن نباشد.