فرایند آپوپتوز یا مرگ برنامه­ریزی شده سلول به عنوان روشی حفاظت شده، تحت کنترل ژن­هاست که به منظور حذف سلول­های ناخواسته یا غیرضروری در موجودات زنده به کار می­رود و در بسیاری از مکانیسم­های سیستم ایمنی یا بیماری­ها مداخله می­کند. اصلی­ترین تفاوت این مسیر با نکروز سلولی به عنوان مسیر اصلی حذف سلول­های ناخواسته­، در عدم ایجاد التهاب و اثر محدود به سلول­های هدف است. آپوپتوز در فرایندهای مهم زیست­ شناختی مانند تکامل طبیعی، هومئوستاز بافتی، حذف سلول­های تخریب شده یا آلوده به ویروس و حذف سلول­های ایمنی فعال شده علیه آنتی ژن­های خودی نقش بسیار حیاتی را بر عهده دارد. این فرایند در تنظیم میزان رشد، تکثیر سلول­ها، تکامل و سلامت بدن بسیار مهم بوده و بروز بسیاری از بیماری­های اتوایمیون، سرطان­ها و عفونت­های ویروسی نتیجه عملکرد ضعیف یا مهار شدن پدیده مرگ برنامه­ریزی شده سلولی است. بنابراین هدف اصلی مطالعه­های آپوپتوزی، تمرکز بر روی شناخت اجزای مولکولی و مکانیسم­های تنظیمی به خصوص خانواده Bcl-2 و خانواده IAP به عنوان مهم­ترین گروه­های تنظیمی است و این اطلاعات کمک می­کند تا با به کارگیری عوامل درمانی که این فرایند را متأثر می­کنند، درمان بیماری­های تخریب عصبی و بیماری­های تکثیری نظیر سرطان دور از ذهن نباشد.